Diego

Pankracowa

Tak to już jest, że zaraz po adopcji pisze się dużo, a potem coraz mniej. Diego spędził Święta w swoim domu Smile

, a ponieważ był grzeczny, dostał pod choinkę kość (jak i reszta czworonogów), którą schrupał ze smakiem (choć także z pewna nieśmiałością, michę też wsuwa szybko, ale taki przyczajony...). Sylwestra zniósł spokojnie, ale byłam w tym dniu wieczorkiem w Toruniu w Psim Parku, wspaniale bawił się z innymi psami, spacerował, a wszystko z hukami w tle, więc o północy nie było problemów (a Kastor pierwszy raz jak jest u mnie też był spokojny, przypuszczam, że to kwestia wizyty w Psim Parku). Dociera się z psami, bo trochę Szarik go prowokuje i niepokoi. Raz oberwał od Diega - należało mu się. Niestety, kolejnym razem oberwał Pankracy, zapewne przypadkiem, bo ewidentnie Szarik wywołuje "pyskówki". Będzie dobrze, na razie Szarik śpi ze mną w sypialni, a reszta psów - i kotów - integruje się w pozostałej części domu. Bardzo cieszy mnie fakt, że Diego coraz częściej domaga się kontaktu fizycznego, głaskania i pozwala na dotyk całego ciała. Tak sobie żyjemy spokojnie Smile

Pankracowa

Wczoraj Diego po raz pierwszy wziął ze mną udział w szkoleniu. Przyjechał do mnie piesek, który sobie dobrze radzi, pracując w pojedynkę, więc wprowadzam na zajęcia drugiego psa na zasadzie rozproszenia, aby stworzyć minigrupę. Już wcześniej miałam taki pomysł, ale chciałam powoli wprowadzać Diega w mój świat, aby nie przytłoczyć go nadmiarem nowości. Diego sprawił się znakomicie. Wspaniale zaprezentował się jako pies wyszkolony, ale dla mnie było najważniejsze co innego - super kontaktował się z tym drugim pieskiem (trochę się bawił, trochę razem wąchali, ze trzy razy go skarcił, gdy tamten był natarczywy - to półroczny aktywny czworonóg w typie gończego polskiego). Co jeszcze - odnalazł się w tej sytuacji. Teraz będę miałą małe grupy i często będę brałą Diega jako demopieska Smile

KochAna

"Demopieska", no nie mogę

A co tam, niech zarobi na michę Laughing

Ps. wiedziałam, że Diegowi się w Cielu spodoba, rasowy wilk w stadzie żyć musi Razz

Pankracowa

W zeszłą niedzielę minął rok, jak Diego jest ze mną. Co tu będę dużo pisać - jest wspaniały. Bałam się tej adopcji, wydawało mi się, że mogą być z nim duże problemy, a to po prostu pies, który jest nieco mniej wylewny niż przeciętny... Bardzo się cieszę, że los postawił go na mojej drodze, nie wyobrażam sobie teraz, że mogłoby go ze mną nie być.